Duindoorn is een zeer interessante plant Hij komt in het wild voor, maar is ook interessant voor de teelt, vanwege de kwaliteit van de bessen en de vele toepassingen die ervan gemaakt kunnen worden.

Een vrij winterharde en flexibele soort, Omdat het ook de kwaliteit heeft van een stikstoffixeerder, is het ideaal voor biologische of anderszins milieuvriendelijke teelt.

Laten we daarom de kenmerken van duindoorn ontdekken, hoe en waar we deze plant kunnen planten en de meest geschikte kweektechnieken om deze plant met zijn vele geneeskrachtige eigenschappen te behandelen.

Inhoudsopgave

De duindoornplant

Duindoorn ( Hippophae rhamnoides ) is een bossige bladverliezende plant Deze boom kan maximaal 5 of 6 meter hoog worden en heeft, zoals de naam al doet vermoeden, doornen. De term olivello verwijst naar de vorm van de vrucht, maar geeft geen verband aan met de olijfboom, die een heel andere boom is.

Hij heeft lange lichtgroene bladeren en produceert zure maar smakelijke bessen die rijk zijn aan voedingsstoffen In Rusland en Noord-Europa wordt de plant juist gekweekt voor de oogst van deze vruchten, die worden gebruikt bij de bereiding van jam, sap, cosmetische producten en nog veel meer. De plant heeft ook een zekere sierwaarde en kan ook gewoon voor de schoonheid worden gekweekt. Hij kan ook worden gebruikt in omheiningen.

Het is belangrijk om te weten dat duindoorn is een tweehuizige soort Er zijn mannelijke en vrouwelijke exemplaren. Bestuiving door een mannelijke plant is dus noodzakelijk om vruchten te krijgen van een vrouwelijke plant.

Bij duindoorn lijken mannelijke en vrouwelijke planten erg op elkaar, er zijn kleine verschillen in de kleur van het blad en hoe het blad plooit, maar afhankelijk van de variëteit zijn er variaties en is het niet gemakkelijk om onderscheid te maken. Om het geslacht van de plant te bepalen, hoef je alleen maar observeren in bloei De mannelijke bloem bestaat uit een tros meeldraden die stuifmeel dragen, de vrouwelijke bloem heeft de eierstok ingesloten in buisvormige bloeiwijzen.

We kunnen duindoorn beschouwen als een medicinale soort vanwege de rijke eigenschappen en het zelfs tot de kleine vruchten rekenen, gezien de grootte van de bessen.

Klimaat, terrein en locatie

Duindoorn houdt van droge, goed gedraineerde grond maar het kan zich ook heel goed aanpassen aan verschillende en suboptimale omstandigheden.

Het kan ook worden gekweekt in bergachtige gebieden omdat weerstaat de winterkou Het is ook bestand tegen zout, een eigenschap die zijn aanwezigheid in kustgebieden mogelijk maakt.

Het belangrijkste is om ervoor te zorgen dat goede blootstelling aan de zon zodat de bessen meer vitaminen binnenin concentreren.

Hoe en wanneer duindoorn planten

De beste tijd om duindoorn te planten is aan het einde van de winter. Net als bij veel andere vaste planten profiteert men van de winterrustperiode en plant men vlak voor het vegetatieve ontwaken dat in de lente plaatsvindt. De plantperiode is dus tussen februari en maart.

Om duindoorn te verplanten moet je graaf een gat dat diep genoeg is op de gekozen locatie, zodat een groter volume grond wordt verplaatst dan de graszode waarmee we het kopen. Onthoud dat we kunnen ons niet beperken tot één maar plant er minstens twee, één mannetje en één vrouwtje, anders komt er geen productie.

Achtergrond bevruchting

Tijdens de plantfase is het belangrijk om een basisbemesting uit te voeren, die bestaat uit verdeel compost of oude mest in de gaten maar vermijd om ze op de bodem te gooien: het is veel effectiever om ze te mengen met uitgegraven grond, zodat ze goed zitten en de voedingsstoffen die ze bevatten beschikbaar zijn voor de wortels.

Hoe te cultiveren

Duindoorn is, zoals veel wilde struiken, een winterharde soort en bijzonder gemakkelijk te beheren; we kunnen hem organisch in de tuin laten groeien, zonder dat hij speciale zorg nodig heeft.

Bevruchting

Aangezien de plant van nature stikstofbindend is, geen stikstofbemesting nodig periodiek herstel van organisch materiaal met rijpe compost, mest of stalmest, of zelfs essenhout die kalium en calcium levert.

De fabriek heeft lage eisen maar om een bepaalde productie te hebben, mag basisvoeding, zelfs gemaakt van natuurlijke producten, niet ontbreken.

Irrigatie

Deze soorten redelijk goed bestand tegen droogte Er moet echter opgelet worden tijdens periodes van langdurige afwezigheid van neerslag en in dergelijke gevallen moet er geïrrigeerd worden.

Beheer van wild gras

Als wild gras in de buurt van jonge duindoornzaailingen groeit, kan het hun groei vertragen door voedingsstoffen en water weg te nemen. We kunnen rondom mulchen met natuurlijke materialen hetzij met dekzeilen of regelmatig schoffelen of wieden.

Ziekten en parasieten

Duindoorn is een vrij winterharde plant die resistent is tegen de verschillende ziekten die gewone fruitbomen aantasten en niet veel schadelijke plagen heeft.

Het is echter bang voor aanvallen van de oziorrint, die zich voedt met de bladeren tijdens het seizoen en ook met de wortels in de winter, wanneer het zich in het larvale stadium bevindt. Om deze plaag onder controle te houden, kunnen we producten gebruiken op basis van entomopathogene nematoden zoals de Steinernema-stam.

Duindoorn snoeien

In de herfst Nadat de bessen zijn geplukt en de bladeren zijn gevallen, wordt de struik gesnoeid, waarbij alle droge of zieke takken worden afgeknipt. vroeg voorjaar Verwijder over het algemeen scheuten die te laag groeien en scheuten die parallel aan de grond lopen. Bovendien moet je bij het snoeien van olivello vruchtdragende takken worden uitgedund als ze te dicht en verward zijn.

Duindoorn vermeerderen door stekken

Voor Duindoornplanten vermenigvuldigen Men kan zijn toevlucht nemen tot de praktijk van het stekken, die bestaat uit het nemen van kleine takken van een gezond, mooi exemplaar in de lente of late zomer en deze te laten wortelen in kleine potten gevuld met aarde en bewaard in constante, maar nooit overmatige vochtigheid.

Kweken in potten

We kunnen ook duindoorn in potten kweken Het belangrijkste is om te zorgen voor regelmatige bewatering, een zonnige locatie en, nogmaals, de aanwezigheid van ten minste één mannetje en één vrouwtje.

Oogsten en gebruik van olivello bessen

De moeilijkheid bij het oogsten van duindoornbessen is precies de stekkers De vruchten, donkeroranje bessen, lijken qua vorm op een olijf, groeien in clusters op twijgen en dan wordt er geoogst met een goede schaar, waarbij de productieve twijgen direct worden afgeknipt met dikke handschoenen aan.

De bessen rijpen in de herfst, meestal in oktober. .

De gangbare praktijk is om de hele beladen twijgen in te vriezen en ze dan, eenmaal bevroren, te schudden zodat alle vruchten worden geschild, die vervolgens worden verwerkt tot sappen, siropen en extractie van de olie uit de zaden en pulp zelf voor verschillende bereidingen, waaronder cosmetica.

De vrucht is zeer rijk aan vitamine C en sporenelementen maar olijfbladeren kunnen ook worden gebruikt Het wordt nu beschouwd als een supervoedsel, net als goji en andere planten die bewezen antioxiderende effecten hebben.

Artikel door Sara Petrucci